در این کتاب، صحنه‌هایی واقعی از زندگی مهاجران روستایی آذربایجان می‌بینیم که به خاطر نابرابری‌های تاریخی به تپه‌نشینی در شهر تبریز پناه آورده‌اند. تجربه‌ی رنج‌های اجتماعی حاشیه‌نشین‌ها در مفاهیم فرهنگیِ مردانگی، رویارویی طایفه‌ها، اختلاف در نظم قدرت، شکاف نسل‌ها، نژادگرایی متن‌نشینان، طرد نهادی و مریض شدن قرار گرفته است. در مقابل، فقرای حاشیه‌نشین تبریز ظرفیت‌ها و امکان‌هایی برای خلاقیت و تاب آوردن در شرایط سخت پرورده‌اند: فرهنگ سنتی با آیین‌های حمایتی و همبستگی‌های دینی، کردارهای اخلاقی در غذا نخوردن و عاشیق بودن و مقاومت کردن با حرف زدن و پاتوق ساختن.