تحلیل رویکرد آمایشی تغییرات کاربری اراضی شهرستان تبریز با استفاده از زنجیره مارکوف

چکیده:

این پژوهش با هدف تحلیل تغییرات کاربری اراضی شهر تبریز در بازه زمانی 2000 تا 2020 و پیشبینی روند آینده این تغییرات با استفاده از مدل زنجیره مارکوف انجام شده است. توسعه شهری سریع و گسترش شهرنشینی منجر به تغییرات قابل توجهی در کاربری اراضی این منطقه شده است. استفاده از مدل زنجیره مارکوف، که یک ابزار قوی برای پیش بینی روندهای مکانی -زمانی تغییرات کاربری اراضی است، امکان تحلیل دقیق تر ی از نحوه تغییرات و پیش بینی آ ینده را فراهم می کند. روش تحقیق شامل جمع آوری و پردازش داده های ماهواره ای و استفاده از تکنیک های سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی( GIS ( برای طبقه بندی و تحلیل تصاویر مربوط به سالهای 2000 تا 2020 است. مدل زنجیره مارکوف به منظور بررسی انتقال کاربری اراضی بین حالت های مختلف و پیش بینی تغییرات آینده به کار گرفته شده است. ، ابتدا داده ها ی کاربری اراضی با استفاده از تصاویر ماهواره ای جمع آوری و پردازش شدند. سپس با استفاده از مدل زنجیره مارکوف، نسبت ها ی تبدیل بین کاربریها ی مختلف اراضی محاسبه و تحلیل شدند. نتایج نشان می دهد که در بازه زمانی مورد مطالعه، کاربری اراضی کشاورزی و بایر به طور قابل توجهی کاهش یافته، در حالی که کاربری اراضی مسکونی افز ایش یافته است. این تغییرات عمدتاً به دلیل فشار جمعیتی، نیاز به مسکن، و توسعه زیرساخت های شهری رخ داده است. پیش بینی های انجام شده با مدل زنجیره مارکوف نشان می دهد که در صورت ادامه روند فعلی، مساحت اراضی مسکونی همچنان افزا یش یافته و اراضی کشاورزی و بایر کاهش بیشتری خواهند داشت. این تغییرات می تواند تأثیرات عمده ای بر ساختار فضایی و محیط زیستی شهر داشته باشد، از جمله کاهش فضاهای سبز، افزایش آلودگی هوا و مشکلات زیست محیطی دیگر. این نتایج می تواند به عنوان مبنایی برای تدوین سیاستهای کاربری اراضی و توسعه شهری مورد استفاده قرارگیرد تا از اثرات منفی تغییرات کاربری اراضی جلوگیر ی شود و توسعه پایدار شهری تحقق یابد.این پژوهش نشان می دهد که تغییرات کاربری اراضی بدون در نظر گرفتن پتانسیل و قابلیت های زمین می تواند تأثیرات منفی
و غیرقابل جبرانی بر محیط زیست داشته باشد، از جمله کاهش پوشش گیاهی ، افزایش بیابانزایی، و آلودگی منابع آب. بنابراین، نتایج این پژوهش می تواند به عنوان مبنایی برای تصمیم گیری های مدیریتی و برنامه ریزی های شهری به منظور توسعه پایدار و حفظ محیط زیست شهری استفاده شود. در نهایت پیشنهادات تحقیق شامل تأکید بر نیاز به تدوین و اجرای سیاست های مدیریتی مناسب برای کنترل تغییرات کاربری اراضی، حفظ اراضی کشاورزی و طبیعی، و استفاده از مدل های پیش بینی مکانی -زمانی برای برنامه ریزی های آتی شهری است. این اقدامات می تواند به بهبود کیفیت زندگی شهروندان و پایداری محیط زیستی شهر تبر یز کمک کند.

فایل پایان‌نامه