بررسی تاثیر محلول پاشی CPPU و اسپرمیدین بر پوسیدگی گلگاه میوه در گوجه فرنگی رقم سان مارزانو

چکیده:

عارضه پوسیدگی گلگاه یکی از مشکلات جدی در تولید بسیاری از محصولات کشاورزی و گلخانه ای است.  ناهنجاری مذکور در اثر کمبود کلسیم رخ می دهد و شیوع آن با شرایط محیطی تحت تاثیر قرار می گیرد. این عارضه، از آن جهت اهمیت دارد که موجب کاهش عملکرد و نابودی محصولات مهمی چون گوجه فرنگی و هندوانه و چند محصول دیگر می شود. این پژوهش به منظور بررسی تأثیر تیمار CPPU  و اسپرمیدین بر روی عارضه پوسیدگی گلگاه در گوجه فرنگی Solanum lycopersicum cv.San Marzano  انجام گرفت. آزمایش در قالب فاکتوریل بر پایه ی طرح بلوک های کاملا تصادفی با سه غلظت از ماده CPPU (صفر، 10 و 20 میلی گرم در لیتر) و سه سطح از ماده اسپرمیدین (صفر، 100 و 200 میلی مولار) در 3 تکرار و 9 تیمار انجام شد. صفات مرتبط با رشد رویشی گوجه فرنگی و نیز صفات کمی مربوط به میوه (وزن، حجم، طول، قطر، چگالی میوه)، عملکرد بوته و صفات کیفی  

میوه گوجه فرنگی (مواد جامد محلول (TSS)، اسیدیته قابل تیتراسیون (TA)، ویتامین ث و کلسیم میوه) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که این مواد بر روی صفات کیفی میوه تاثیری نداشته و نیز میزان جذب کلسیم در میوه گوجه فرنگی تحت تاثیر  تیمار CPPU و اسپرمیدین قرار نگرفت، بنابراین این دو ماده در سطوح مختلف بر روی کنترل عارضه پوسیدگی گلگاه اثری نداشتند. نتایج آزمایش نشان داد CPPU در غلظت 10 میلی گرم در لیتر، موجب افزایش تعداد کل میوه در بوته و تعداد میوه در خوشه شده و به دنبال آن عملکرد بوته را افزایش داده است و اثر ساده تیمار اسپرمیدین نیز موجب افزایش چگالی میوه  شده و در جهت بهبود کیفیت انبارمانی میوه عمل می کند. بطور کلی نتایج آزمایش نشان داد که سطوح مختلف تیمار های مذکور و اثر متقابل آن ها موجب کنترل عارضه نشدند. اثر ساده تیمار اسپرمیدین با کاهش درصد میوه های مبتلا به عارضه در جهت کنترل پوسیدگی گلگاه پیش رفت هر چند اثر آن از نظر آماری معنی دار نبود.