برآورد قابلیت ترکیب و هتروزیس در چند رقم اِیرلوم از گوجه فرنگی

چکیده:

گوجه فرنگی زراعی، گونه ای خودبارور است با وجود این به دلیل برتری ارقام هیبرید، امروزه ارقام تجاری موجود در این محصول، هیبرید‌های F1 هستند. از سوی دیگر برخی ارقام قدیمی (اِیرلوم) از گوجه فرنگی وجود دارند که از دیر باز مورد استفاده بوده و همچنان محبوب هستند و در باغات خانگی کشت می‌شوند و به دلیل محبوبیت، تولید ارگانیک آنها نیز بسیار مورد توجه است. این مطالعه به منظور بررسی هتروزیس، قابلیت ترکیب عمومی و خصوصی برای صفات مرتبط با عملکرد و کیفیت میوه در برخی از این ارقام اِیرلوم به منظور دستیابی به هیبرید های F1 برای مزارع خانگی انجام گرفت. برای این منظور6 لاین از گوجه فرنگی اِیرلوم به نام های چروکی پورپل، بلک کریم، مانی میکر، سان مارزانو، گلد ناگت به همراه یک نمونه (اکسی شن) از گونه Solanum pimpinellifolium  و تلاقی های بین آنها انتخاب و بذور 13 هیبرید حاصل از تلاقی‌های مستقیم به همراه بذور 6 والد مربوطه به منظور تهیه نشاء در گلخانه تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشگاه تبریز در داخل سینی‌های کشت، کاشته شد.  نشاء های بدست آمده بعد از خودهی، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه سبزیکاری (ایستگاه تحقیقاتی خلعت پوشان) کشت شدند و در طول فصل رشد، عملکرد تک بوته، عملکرد قابل عرضه به بازار، تعداد میوه، میانگین وزن میوه، وزن خشک میوه، مواد جامد محلول (TSS)، اسیدیته کل (TA)، ویتامین ث، تعداد برچه، سطح برگ، شاخص کلروفیل و وزن تر و خشک بوته ارزیابی شد.