ارزیابی اثر محلولهای غذایی استینر و انتاریو بر رشد و عملکرد گوجه فرنگی

چکیده مقاله

گوجه فرنگی Solanum lycopersicum یکی از مهمترین سبزیهای مورد استفاده است که با توجه به نیاز روزانه امروزه بخش زیادی از تولید این محصول بویژه در فصول سرد سال درون گلخانه ها و اغلب بصورت کشت هیدروپونیک انجام می گیرد. یکی از نکات مهم برای موفقیت کشت های هیدروپونیک بکار گیری محلول غذایی مناسب است. در این آزمایش اثر دو محلول غذایی که برای تولید گوجه فرنگی بکار می روند در کشت هیدروپونیک در بستر جامد (پرلیت – کوکوپیت) مورد ارزیابی قرار گرفته است. سه ژنوتیپ گوجه فرنگی شامل یک رقم گلخانه ای تجاری به نام نیوتن و دو هیبرید که در گروه علوم باغبانی دانشگاه تبریز در حال ارزیابی بودند برای آزمایش انتخاب شدند. نشا های این گیاهان درون گلدانهای 7 لیتری با بستر کوکوپیت پرلیت کشت و با استفاده از دو محلول غذایی رایج مورد استفاده در پرورش گوجه فرنگی، استاینر و انتاریو در قالب طرح کاملا تصادفی درون گلخانه کشت و صفات مربوط به رشد، عملکرد، شاخص کلروفیل،مواد جامد محلول، ویتامین ث و اسیدیته میوه ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر ژنوتیپ بر عملکرد معنی دار می باشد و رقم نیوتن بالاترین عملکرد را داشت. اثر متقابل ژنوتیپ و محلول غذایی بر محتوی ویتامین معنی دار بود و بالاترین محتوی ویتامین ث مربوط به هیبرید شماره دو و محلول غذایی انتاریو و کمترین مقدار مربوط به رقم نیوتن با همین محلول غذایی بود.