نقش پیشبینی کنندگی عوامل رفتارهای انگیزشی بر میزان مشارکت ورزش در خانه و باشگاه و رابطه آن با میزان اضطراب در دوره همهگیری ویروس کووید-۱

چکیده مقاله

هدف تحقیقحاضر بررسینقش پیشبینیکنندگیعوامل رفتارهایانگیزشیبر میزانمشارکت ورزش در خانه و باشگاه و رابطه
آن با میزاناضطراب در دوره همهگیریویروسکووید-19میباشد. تحقیقحاضریکمطالعه مقطعیاست. براساس هدف، از
نوع کاربردیمیباشدو از نظر روش، جزو تحقیقاتتوصیفی-پیمایشیاست که به صورت همبستگیانجام شد. جامعه آماری
شامل تمامیدانشجویاندختر و پسر تربیتبدنیو علوم ورزشیدانشکده تربیتبدنیو علوم ورزشیدانشگاه تبریزمیباشد.
تعداد دانشجویانتربیتبدنیدانشگاه تبریزدر سال تحصیلی400-1399، تعداد383نفرمیباشدکه با استفاده از جدول
کوکران تعداد181نفر دانشجو تربیتبدنیبه روش نمونهگیریدر دسترس، انتخاب شدند. در پژوهش حاضر از سه پرسشنامه
استاندارد پرسشنامه رفتارهایانگیزشی(SMS-6) پل لیترو همکاران (1995)، پرسشنامه مشارکت ورزشیعریضی(1385) و
پرسشنامه اضطراب کرونا (1399) استفاده شد. در نهایتپرسشنامهها و دادههایپرسشنامه مورد تجزیهو تحلیلدادهها قرار
گرفت که برایتجزیهو تحلیلدادهها از روش آماریرگرسیونچندگانه و آزمون همبستگیاستفاده شد. نتایجنشان داد که
تمام ابعاد اضطراب کرونا (اضطراب جسمانیو روانی)، تواناییپیشبینیبیشاز26درصد از میزانمشارکت ورزش در خانه و
باشگاه در دوره همهگیریویروسکرونا را دارد (05/0>P). همچنینتمام عوامل رفتارهایانگیزشورزشی(بیانگیزگی،انگیزه
درونی،انگیزهبیرونی،تنظیمخودپذیر،تنظیمآمیختهبا مشارکت ورزشی،تنظیمدرون فکنیشده)، تواناییپیشبینیبیشاز
61درصد از میزانمشارکت ورزش در خانه و باشگاه در دوره همهگیریویروسکرونا را دارند (05/0>P). بینمشارکت ورزش
در خانه و باشگاه با میزاناضطراب کرونا در دوره همهگیریویروسکرونا ارتباط منفی،معکوس و معناداری(413/0-=rو
003=/P) و نیزبینمشارکت ورزش در خانه و باشگاه با میزانمشارکت ورزشیدر دوره همهگیریویروسکرونا (483/0=rو
000=/P)، ارتباطمثبت، مستقیمو معناداریوجود دارد (05/0>P). بنابراینمیتواننتیجهگرفت که رفتارهایانگیزهورزشی،
کلیدانجام هر کار و فعالیتیبه شمار میرودو میتواندرفتارهایافراد را تحریک،تقویتو هدایتکند ویاموجب کنترل و توقف
آن شود