یک رویکرد ترکیبی جهت مکانیابی بهینه انرژی خورشیدی و زمین گرمایی با توجه به معیارهای اقتصادی، محیطی و جمعیتی با استفاده از داده های RS و GIS

چکیده مقاله

ر این تحقیق، یک رویکرد ترکیبی از لایه های خروجی الگوریتم سبال همراه با تحلیل چند معیاره از عوامل مختلف محیطی، اجتماعی- اقتصادی، داده­های سنجش از دور و سیستم اطلاعات مکانی، مکانیابی مطلوب توأمان انرژیهای زمین­گرمایی و خورشیدی ارائه گردیده است. شناسایی توأم مناطق مستعـد انرژی خورشیـدی و زمین­گرمـایی در کنار هم یا نزدیـک هم، نه تنها می توانند بعنوان خروجی مکمل  هم باشند، بلکه با تلفیق این دو انرژی، نقایص موجود در بهره­برداری انفرادی از هر یک از آنها را مورد پوشش قرار می­دهد. شناسایی چنین مناطقی، نیازمند شناخت دقیق عوامل و معیارهای مؤثر آن می­باشد. برای این منظور، از پانزده لایه اطلاعاتی مختلف، به همراه تصاویر ماهواره­ای لندست8 در دو دوره زمانی فصل سرد برای انرژی زمین­گرمایی و فصل گرم برای انرژی خورشیدی، مدل رقومی ارتفاعی و مشتقات آن در شمال غرب ایران استفاده گردید. ابتدا گروه­های مختلف داده­های تحقیق کمی­سازی، وزندهی و سپس با همدیگر ادغام گردیدند. در ادامه، جهت بررسی نتایج از منظر اقتصادی، دو عامل اصلی، مراکز جمعیتی- صنعتی و فواصل از این مراکز، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و مناطق مناسب جهت بهره­برداری و احداث نیروگاهها در پنج کلاس نامناسب، ضعیف، متوسط، مناسب و بسیار مناسب مشخص گردیدند. نتایج مجزای انرژی خورشیدی و زمین­گرمایی نشان داد به ترتیب، تقریباً 51% و 30% انرژی خورشیدی و زمین­گرمایی در مناطق مناسب و بسیار مناسب، واقع شده اند. همچنین نتایج توام این دو انرژی با در نظر گرفتن عوامل اقتصادی، و مراکز جمعیتی- صنعتی نشان داد که حدود %59 از مناطق بصورت توام بیانگر مناطق مستعد انرژی خورشیدی و زمین گرمایی هستند. این مناطق  در قسمت جنوب، جنوب شرقی، قسمتهایی از مرکز استان و نیز مناطقی از شمال و شمال غرب استان دارای پتانسیل مناسبی از لحاظ انرژی زمین گرمایی و خورشیدی می باشند.