اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر شاد زیستی و بهزیستی روان شناختی دانشآموزان

چکیده مقاله

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر شاد زیستی و بهزیستی روان شناختی دانشآموزان انجام شد. پژوهش موردمطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون– پس آزمون با گروه گواه و پیگیری ۳ ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشآموزان پسر سال سوم دوره دوم متوسطه شهر خوی در سال تحصیلی ۱۴۰۲- ۱۴۰۱ بود. به منظور انتخاب آزمودنی ها به شیوه تصادفی با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای ۴۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و گروه گواه (۲۰ نفر) جایگزین شدند. برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا شد. برنامه مداخله ای مثبت اندیشی (Seligman et al., ۱۹۹۵) به گروه آزمایش مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش داده شد. در پایان دوره آموزش، پس آزمون اجرا گردید. برای جمع آوری داده ها در این پژوهش از پرسشنامه شادزیستی آکسفورد (Argyle & Lu, ۱۹۸۹) و پرسشنامه بهزیستی روان شناختی (Ryff, ۱۹۸۹) استفاده شد. داده های پژوهشی با استفاده از روش تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر، بررسی شد. نتایج تحلیل داده های این پژوهش نشان داد که آموزش مثبت اندیشی توانسته است شاد زیستی و بهزیستی روان شناختی دانش آموزان را افزایش دهد و افراد موردمطالعه در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون به طور معناداری، شاد زیستی و بهزیستی روان شناختی بیشتری داشتند (۰۰۵/۰P<). همچنین، اثربخشی در مرحله پیگیری ۳ ماهه تداوم داشت. درمجموع، نتایج به دست آمده از این پژوهش، سودمندی و تاثیر آموزش مثبت اندیشی در افزایش شاد زیستی و بهزیستی روان شناختی دانشآموزان را تایید می کند.