علامه مجلسی در دوره مهم صفویه، نقش یک متکلم بزرگ شیعی را بردوش گرفته و با روش های عقلی و نقلی به استنباط، تبیین، اثبات و دفاع از آموزه های اعتقادی ش یعه پرداخته است. در پژوهش حاضر روش های کلامی وی بررسی شده است. در کلام علامه، کاربست احادیث به گونه اخباریان نیست بلکه کلام ورزی وی، تکلم شیخ مفید را یاد آوری می کند. افزون بر آن، از ویژگی های رویکرد کلامی علامه، دلبستگی به روایات اعتقادی است که در کلام فلسفی روزگار او با کم اعتنایی روبه روست.