ارزیابی کارایی سه مدل‌ تجربی در تخمین تبخیر-تعرق پتانسیل (مطالعه موردی: حوضه دریاچه ارومیه)

چکیده مقاله

هدف این مطالعه، یافتن مناسب‌ترین روش تخمین ET0 از بین سه مدل تجربی که نیاز به داده‌های کم هواشناسی دارند، در حوضه‌ دریاچه ارومیه می‌باشد. برای این کار، از داده‌های روزانه نه ایستگاه هواشناسی بهره گرفته شد. سه مدل مذکور شامل مدل‌های تورک، دورنبوس و پروت (DP) و بلانی‌کریدل (BC) بودند که دقت آنها با مدل فائو پنمن‌ـ‌‌‌‌ مانتیث‌ (FAO56PM) ارزیابی شد. عملکرد مدل‌ها با سه معیار ضریب تعیین (R2)، جذر میانگین مربعات خطا(RMSE) و میانگین خطای مطلق (MAE) ورد ارزیابی واقع شد. نتایج نشان داد که میانه مقادیر R2 ایستگاه‌ها در مورد مدل‌های تورک و BC معادل 9/0 و برای مدل DP حدود 75/0 بود. در مدل تورک، میانه مقادیر RMSE حدود 2 (mm day-1) و برای مدل-های BC وDP به‌ترتیب، حدود20/2 و 5/3 (mm day-1) بود. میانه آماره MAE ایستگاه‌های منتخب، برای مدل تورک از 1 (mm day-1) نیز کمتر بود. این رقم در مورد مدل BC و DP به‌ترتیب، حدود 9/1 (mm day-1) و 5/2 (mm day-1) بود. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که مدل تورک مناسبترین مدل برای تخمین ET0 در حوضه دریاچه ارومیه می‌باشد. برای مدیریت بهتر منابع آب این حوضه لازم است از آب بصورت منطقی و بهینه استفاده شود.