نویسندگان | قادر دشتی- الهه قاسمی -محمد قهرمان زاده |
---|---|
نشریه | نشریه دانش کشاورزی و تولید پایدار |
نوع مقاله | Full Paper |
تاریخ انتشار | ۱۸-۴-۲۰۲۵ |
رتبه نشریه | ISI |
نوع نشریه | چاپی |
کشور محل چاپ | ایران |
چکیده مقاله
مقدمه و اهداف: جهت افزایش تولید محصولات کشاورزی، بهبود بهرهوری عوامل و ارتقاء کارایی مزارع بهصورت یک ضرورت در آمده است. در این بین محدودیت منابع منجمله آب و زمین، کشاورزان را ملزم به استفاده از نهاده های مطلوب در کنار نهاده های نامطلوب کرده که در برخی موارد باعث تأثیر منفی بر منابع طبیعی و کارایی زیست محیطی شده است. بههمین خاطر هدف مطالعه حاضر تعیین عوامل مؤثر بر کارایی زیستمحیطی تولید سیب زمینی در شهرستان اردبیل است.
مواد و روشها: در راستای نیل به هدف تحقیق، نسبت به برآورد تابع تولید ترانسلوگ مرزی تصادفی اقدام شد و سپس میزان کارایی زیست محیطی مزارع مشخص و در ادامه عوامل مؤثر بر آن با برآورد یک رابطه رگرسیونی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، داده ها و اطلاعات موردنیاز از طریق تکمیل پرسشنامه از 160 نفر کشاورز سیب زمینی کار شهرستان اردبیل جمعآوری شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که میانگین کارایی زیست محیطی سیب زمینی کاران برابر با 87/67 است. بدین ترتیب کشاورزان میتوانند جهت تولید همان مقدار محصول بکارگیری نهاده های زیانبار (کود و سموم شیمیایی) را با ثابت نگهداشتن مقادیر دیگر نهاده ها، حدود 3۲ درصد کاهش دهند. بر اساس نتایج، عوامل سن، تحصیلات، شغل اصلی و میزان سطح زیرکشت تأثیر مثبت بر کارایی زیستمحیطی نشان داد در حالیکه تعداد قطعات کشت سیبزمینی دارای اثر منفی بر کارایی زیستم حیطی است. مقادیر کشش های محاسبه شده برای متغیرهای نیروی کار، بذر، زمین، کودشیمیایی و سموم نشان داد که بیشترین میزان کشش برای نهاده نیروی کار برابر 0/69 و کمترین آن برای نهاده سموم برابر 0/064 است ضمناینکه تولید سیب زمینی در منطقه موردمطالعه با بازده صعودی نسبت به مقیاس مواجه است.
نتیجهگیری: با توجه به وضعیت حاکم بر تولید سیب زمینی و میزان کارایی زیستمحیطی زمینه مناسبی برای کاهش بکارگیری نهاده های مضر نظیر کودها و سموم شیمیایی وجود دارد. در نتیجه همین مسئله ضمن کاهش هزینه های تولید، محصول سالمتری به بازار عرضه خواهد شد. نظر به تأثیر مثبت عوامل تحصیلات و سطح زیرکشت و اثر منفی تعداد قطعات، ارتباط بیشتر با زارعین با تحصیلات بالاتر و دارای مزارع بزرگتر و یکپارچه میتواند صرفه های ناشی از مقیاس تولید محصول سیب زمینی را قوت بخشیده و به اقتصادیتر شدن تولید آن کمک نماید.