بررسی خطر احتمالی خوردندگی آب زیرزمینی بر خط لوله اتیلن غرب حدفاصل میاندوآب به پتروشیمی تبریز

چکیده مقاله

با توجه به وجود ذخایر عظیم گاز در کشور ایران و لزوم انتقال این ذخایر به نقاط مختلف کشور و هزینه های زیادی که برای راه اندازی خطوط لوله می­ شود، اهمیت جلوگیری از خوردگی­ هایی که باعث وارد آمدن خسارات به آنها می­ شود، بیشتر نمایان می­ گردد. در این پژوهش تاثیر آب زیرزمینی بر خط لوله اتیلن انتقالی از میاندوآب به پتروشیمی تبریز مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور از شاخص های لانژلیه و رایزنر برای بررسی خاصیت خورندگی در آب زیرزمینی مناطقی از مسیر خط لوله که سطح ایستابی بالا می ­باشد، استفاده گردید. نتایج نشان داد از مجموع 150 کیلومتر خط لوله انتقالی 5/14 کیلومتر از دشت میاندوآب، 13 کیلومتر از دشت مراغه- بناب، 3 کیلومتر از دشت آذرشهر و 6/19 کیلومتر از دشت تبریز (در مجموع حدود 50 کیلومتر) دارای پتانسیل خورندگی است. بنابراین بیشترین میزان خورندگی مربوط به بخشی از مسیر است که در دشت تبریز واقع شده است. انجام عملیات حفاظت کاتدی و تعبیه قطع کن های اتوماتیک در این بخش از مسیر خط لوله پیشنهاد می شود.