بررسی پتانسیل زیست پالایی آلودگی های هیدروکربنی در آبخوان محدوده مجتمع پتروپالایش تبریز

چکیده مقاله

پالایشگاه تبریز و مجتمع پتروشیمی تبریز به عنوان دو مجتمع عظیم که با آلاینده های خطرناک سروکار دارند، همواره پتانسیل نشت آلاینده های هیدروکربنی را در محیط زیست دارند.در این پژوهش، کیفیت آب زیرزمینی از طریق نمونه برداری و اندازه گیری پارامترهای قابل اندازه گیری در محل مانند EC (هدایت الکتریکی)، pH و DO (میزان اکسیژن محلول) و آنالیز نمونه ها برای تعیین میزان عناصر اصلی (شامل کلسیم، منیزیم، سدیم و پتاسیم و نیز سولفات، کلراید، کربنات و بیکربنات)، فلزات سنگین (مثل آهن و منگنز) و مواد مغذی (نیترات و فسفات) آب انجام یافته است. به دلیل احتمال وجودآلودگی در این گونه مناطق، قابلیت تجزیه بیولوژیکی آلاینده توسط باکتری ها براساس نتایج اندازه گیری ها مورد بررسی قرار گرفته است. در بررسی قابلیت تجزیه زیستی آلاینده توسط باکتری ها در شرایط هوازی و بی هوازی با توجه به مقادیر به دست آمده، مقادیر، pH نشان دهنده وجود محیطی اسیدی در محدوده مجتمع ها و محیطی تقریبا قلیایی برای نقاط پیرامونی است. از لحاظ میزان اکسیژن محلول و سولفات شرایط آبخوان منطقه برای پاکسازی مواد نفتی مناسب است ولی میزان آهن و نسبت نیترات به فسفات بیانگر نامناسب بودن شرایط جهت تجزیه آلاینده می باشد.