ارزیابی پتانسیل آلودگی ذاتی آبخوان دشت تبریز با استفاده از مدل DRASTIC

نویسندگانمهری تبرمایه- عبدالرضا واعظی هیر- اصغر اصغری مقدم
همایشهفدهمین همایش انجمن زمین شناسی ایران
تاریخ برگزاری همایش۱۳۹۲-۰۸-۰۷
نوع ارائهپوستر
سطح همایشبین المللی

چکیده مقاله

با توجه به موقعیت و شرایط دشت تبریز از نظر صنعتی و کشاورزی در استان آذربایجان شرقی، ارزیابی آسیب پذیری آبخوان دشت برای توسعه، مدیریت‌، و تصمیمات کاربری اراضی و جلو گیری از آلودگی آب های زیرزمینی بسیار مفید است. در این پژوهش آسیب پذیری آبخوان دشت تبریز در برابر آلودگی به کمک مدل دراستیک در محیط GIS مورد بررسی قرار گرفت. در این روش هفت عامل هیدرو ژئولوژیک مؤثر بر آب های زیرزمینی ترکیب شده اند که این هفت عامل عبارتند از: تغذیه آبخوان، سطح آب، محیط آبخوان، محیط خاک، توپوگرافی، منطقه غیر اشباع، هدایت هیدرولیکی. نقشه پهنه بندی آسیب پذیری بر گرفته از نتایج به دست آمده پهنه عمده آسیب پذیزی، شامل آسیب پذیری کم تا متوسط (140-120) می باشد که 77/55 در صد منطقه را در بر می گیرد و دو پهنه آسیب پذیری متوسط تا زیاد (160-140) 11/22 درصد و کم (120-80) 83/21 درصد منطقه را شامل می شود و قسمت بسیار کمی از منطقه مورد مطالعه حدود 27/0 درصد با بازه آسیب پذیری (180-160) دارای شاخص آسیب پذیری زیاد می باشد. در نهایت با تحلیل حساسیت به دو روش حذف پارامتر و تک پارامتری میزان تاثیر گذاری هر یک از پارامتر ها در آلوده سازی آبخوان مورد ارزیابی قرار گرفت که نتایج هر دو تحلیل نشان می دهد. مهمترین پارامتر تاثیرگذار بر شاخص آسیب پذیری آبخوان دشت تبریز عمق سطح ایستابی می باشد.