بررسی مسئله رؤیت خدا از دیدگاه اشاعره، معتزله و امامیه

چکیده مقاله

بحث از رؤیت خداوند متعال و چگونگی آن از مهمترین و برجسته‌ترین مسائل در میان فرقه‌های مختلف کلامی است. البته متکلمان قائل به رؤیت خدا با چسم سر در دنیا نیستند. اشعریون چون به عقل اعتنائی نداشته و فقط قائل به ظاهرآیات بوده‌اند و همانند اهل تشبیه و اهل حدیث و اهل تجسیم هرگونه تفسیر و تأویل آیات را جایز نمی‌دانستند، معتقدند مؤمنان حقیقی خدا، قادر به مشاهده و رؤیت خدایشان در آخرت با چشم سر خواهند بود. معتزله، هر نوع رؤیتی را باطل دانسته و سعی در رد آن داشته‌اند و خداوند را پاک و منزه از هر نوع دیده شدنی دانسته‌اند و حد اعلای ایمان را اعتقاد و ایمان قلبی به خدا می‌دانند. مکتب امامیه با تمسک و یاری جویی از آیات قرآن کریم و روایات همچون معتزله به انکار رؤیت خدا با چشم سر قائل شده‌اند و در عین حال به رویت قلبی چه در دنیا و چه در آخرت، تأکید دارند. مقاله حاضر، این مسئله را با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی مورد مداقه، بحث و بررسی قرار داده است.