رابطه عقل و دین از دیدگاه خواجه نصیرالدین طوسی

چکیده مقاله

رابطه عقل و دین همواره یک مسأله مطرح در میان فلاسفه بوده است. در میان متفکران و فلاسفه اسلامی خواجه نصیرالدین طوسی در جواب طرح این مساله دیدگاه مهمی دارد. این پژوهش به منظور بررسی جایگاه عقل در اثبات دین با مطرح کردن دیدگاه خواجه نصیر در موضوعات مهم کلامی برآمده است. با اینکه خواجه را بیشتر یک احیاء کننده و گردآورنده دانسته اند، اما کارهای وی حتی در این جمع آوری و شرحها هم مشحون از خلاقیت و اصالت روشی است که خود او مبدع آن است. در این پژوهش خواجه نصیر الدین طوسی دین را عقل پذیر می داند و می پذیرد که در گروه عقل گرایی حداکثری جای میگیرد. وی همچنین رفع تعارض ظاهری میان نص دینی و دستاوردهای عقل فلسفی را عمدتاً در تأویل متون دینی می داند. در ادامه به دیدگاه و شناخت خواجه نصیر از مکتب تشیع در دین و موفقیت وی برای پایه گذاری مکتب کلام فلسفی  در بین فیسلوفان اهل تشیع پرداخت می شود. روش گردآوری مطالب این تحقیق بصورت اسنادی از طریق جست وجو در منابع کتابخانه ای و مجلات و بعضاً منابع الکترونیکی بوده است.