فلسفه تشویق به فرزندآوری در متون دینی

چکیده مقاله

مسأله فرزندآوری از دیرباز مورد توجه جوامع بشری و به ویژه آموزه‌های دینی بوده است. یکی از مسائلی که در دین مبین اسلام به آن توجه فراوانی شده، مسأله فرزندآوری است. با مطالعه متون دینی مشخص می‌شود که تأکید بسیاری به فرزندآوری شده و به صورت‌های مختلفی مردم را به فرزندآوری و ازدیاد نسل سفارش و تشویق کرده‌اند. این امر، پرسشی بنیادی را در ذهن ایجاد می‌کند که چرا متون دینی تا این اندازه به مسأله فرزندآوری تأکید دارند و به عبارتی فلسفه تشویق به فرزندآوری در متون دینی چیست و چه انگیزه‌ای در ورای این سفارشات نهفته است؟ این پژوهش با هدف تبیین فلسفه تشویق متون دینی به فرزندآوری و پاسخ به این پرسش‌های بنیادی، به کاوش در آیات و روایات پرداخته است. با مطالعه دقیق این منابع وحیانی، دریچه‌ای نو به سوی درک عمیق‌تر این موضوع گشوده می‌شود. در این تحقیق مسأله محور اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعه کتابخانه‌ای اصطیاد شده و سپس این داده‌ها و اطلاعات مورد تحلیل و دسته‌بندی قرار گرفت. تحلیل‌ها نشان می‌دهد که فلسفه تشویق به فرزندآوری در متون دینی را می‌توان به دو دسته «عوامل مادی و دنیوی» و «عوامل معنوی و اخروی» تقسیم کرد. عوامل مادی و دنیوی ناظر به نقشی است که فرزندآوری در تداوم نسل بشر، حفظ و ارتقای ساختار جامعه، و کسب برکات و مواهب مادی برای والدین ایفا می‌کند. از دیدگاه متون دینی، فرزندآوری ضامن حیات و پویایی جامعه بوده و موجبات آبادانی و پیشرفت جوامع بشری را فراهم می‌آورد. علاوه بر این، عوامل معنوی و اخروی نیز در تشویق متون دینی به فرزندآوری نقشی اساسی دارند. از یک سو، تربیت فرزندان صالح و نیکوکار، ثوابی عظیم و ذخیره‌ای ماندگار برای آخرت محسوب می‌شود و از سوی دیگر، فرزندآوری به موجب جلب رحمت الهی و مسیر نیل به کمال و قرب الهی تلقی می‌گردد.